بررسی تغییر بیان ژن های دخیل در مسیر بیوسنتز سنگوئینارین تحت تأثیر نانوالیسیتورها در گیاه papaver somniferum l.

مقدمه: گیاه پاپاور یکی از منابع مهم تولید متابولیت ضدمیکروبی و ضدسرطانی سنگوئینارین، در صنعت داروسازی می باشد. هدف: این پژوهش، با هدف افزایش بیان ژن های دخیل در مسیر سنتز این متابولیت ارزشمند توسط نانوالیسیتورها در سوسپانسیون سلولی گیاه پاپاور انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه اثر دو نانوالیسیتور (نانونقره و نانودی اکسیدتیتانیوم)، بر تغییر بیان ژن های دخیل در مسیر بیوسنتزی متابولیت سنگوئینارین (tydc7، bbe1، diox2 و dbox) در محیط کشت سوسپانسیون سلولی دو ریزنمونه حاصل از مریستم ساقه و ریشه، در پنج بازه زمانی (6، 24، 48، 72 و 168 ساعت) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: تمام ژن های مورد مطالعه بیشترین تغییرات بیانی را در ساعت های اولیه پس از تیمار با نانوالیسیتورها در هر دو ریزنمونه نشان دادند که پس از گذشت زمان، بیان آنها به طور معنی داری کاهش یافت. نتیجه گیری: به نظر می رسد کوچک بودن این ذرات، نفوذ آنها را به درون سلول تسریع کرده تا در کوتاه ترین زمان (6 تا 24 ساعت) بیشترین تأثیر را بر بیان ژن های بیوسنتزی سنگوئینارین داشته باشند؛ در سایر پژوهش ها این افزایش پس از گذشت 48 ساعت از زمان تیمار قابل مشاهده بود. این بررسی در دو بافت نامتمایز کالوس حاصل از مریستم و ریشه انجام شد اما نکته قابل توجه تفاوت بیان ژن ها در هر دو ریزنمونه با یکدیگر بود؛ به عبارتی تفاوت بیان در کالوس های حاصل از ریشه و مریستم، اثری از حافظه سلولی را، با توجه به پروفایل بیان ژن در گیاه (خواستگاه ریزنمونه) به همراه داشت.